Call of Cthulhu Review | Novasports (2024)

Αρχική
Games
Call of Cthulhu Review

19/02/2019 - 09:00 19/02/2019

Support Admin

Games

Ph'nglui mglw'nafhCthulhuR'lyeh wgah'naglfhtagnΤο λογοτεχνικό έργο του H.P Lovecraft έχει...

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ph’nglui mglw’nafhCthulhuR’lyeh wgah’naglfhtagn

Το λογοτεχνικό έργο του H.P Lovecraft έχει επηρεάσει/εμπνεύσει διάφορες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης. Στον χώρο των video games έχουμε δει δεκάδες δημιουργίες εμπνευσμένες -με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο- από το έργο του αλησμόνητου Αμερικανού συγγραφέα, ωστόσο μέχρι προσφάτως μόνο μια εξ’ αυτών είχε καταφέρει να μείνει πιστή στην αρχική πηγή. Φυσικά αναφερόμαστε στο Call of Cthulhu: Dark Corners of the Earth, ένα από τα “διαμάντια” του horror genre, το οποίο και αποτελούσε μεταφορά του διηγήματος “The Shadow over Innsmouth”.

14 χρόνια μετά την κυκλοφορία του αριστουργήματος της Headfirst Productions, μια δεύτερη εταιρεία μας βάζει…. στο στόμα της τρέλας και προσκαλεί να ταξιδέψουμε στον μαγευτικό κόσμο της μυθολογίας Cthulhu. To Call of Cthulhu είναι εμπνευσμένο τόσο από το φημισμένο διήγημα του συγγραφέα, όσο και από το ομώνυμο pen-and-paper role-playing game της Chaosium. Αξίζει να σημειώσουμε ότι αρχικά ο τίτλος αναπτύσσονταν από την Frogwares και όχι από την Cyanide, η πρώτη μάλιστα ετοιμάζει ήδη το Lovecraft-ικό The Sinking City που θα κυκλοφορήσει τον προσεχή Μάρτιο.

Στο Call of Cthulhu αναλαμβάνετε τον ρόλο του ιδιωτικού ντετέκτιβ Edward Pierce, o οποίος καλείται να εξιχνιάσει το μυστήριο γύρω από τον θάνατο της Sarah Hawkins, μιας διάσημης και ταλαντούχας ζωγράφου. Ο ήρωάς σας δεν βρίσκεται και στην καλύτερη δυνατή ψυχολογική κατάσταση, καθώς βασανίζεται από εφιάλτες, είναι αλκοολικός και παράλληλα είναι στιγματισμένος από την σφαγή της μονάδας που υπηρέτησε κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Για να εξιχνιάσει το μυστήριο θα πρέπει να μεταβεί στο Darkwater, ένα μικρό νησί κοντά στη Βοστόνη.

Το πρώτο στοιχείο που θέλουμε να σχολιάσουμε αφορά τους χαρακτήρες της ιστορίας και κυρίως τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η “γνωριμία” σας μαζί τους. Οι χαρακτήρες δεν ξεπηδούν από το… πουθενά, αλλά αντιθέτως γνωρίζεστε σταδιακά μαζί τους, καθώς μαθαίνετε πληροφορίες για το background τους, τις δραστηριότητές τους και τις ασχολίες τους. Το ίδιο ακριβώς μπορούμε να πούμε και στην περίπτωση του Darkwater, καθώς αν παρακολουθήσετε όλους τους διαλόγους και το εξερευνήσετε διεξοδικά θα μάθετε τόσο την δική του ιστορία, όσο και την ιστορία των κατοίκων του.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ένα ακόμη επίτευγμα του Call of Cthulhu είναι ότι αποπνέει… Lovecraft από όποια πλευρά κι αν το κοιτάξεις. Οι περισσότερες τοποθεσίες που θα συναντήσετε λούζονται από ένα χαρακτηριστικό πράσινο φως που υποδηλώνει την παρουσία μιας απόκοσμης οντότητας. Οι δε αναφορές στο έργο του Lovecraft δεν περιορίζονται στο “The Call of Cthulhu”, καθώς θα ζήσετε τον τρόμο στο μουσείο, θα περιπλανηθείτε σε ακτές γεμάτες με κουφάρια ψαριών και θα δείτε το περίεργο πράσινο υγρό ενός αγέραστου αινιγματικού δόκτορα…

Παρά το γεγονός ότι αναλαμβάνετε τον έλεγχο ενός χαρακτήρα με προκαθορισμένο background, το Call of Cthulhu σας δίνει την ευκαιρία να αναπτύξετε τις δεξιότητές του με βάση τις προτιμήσεις τους. Το character progression, αλλά και γενικότερα ο τρόπος με τον οποίον λειτουργούν τα skills, παραπέμπει στο role-playing game της Chaosium. Για παράδειγμα, η πιθανότητα που έχετε να παραβιάσετε μια κλειδαριά εξαρτάται αποκλειστικά από τα πόσα CP έχετε επενδύσει στο Investigation skill. Στην αρχή του playthrough σας μπορείτε να κατανείμετε τα CP σας σε όποια skills επιθυμείτε, ωστόσο στην πορεία δεν μπορείτε να κατανείμετε CP στα Occultism και Medicine skills. Για να αναπτύξετε αυτές τις δεξιότητες θα χρειαστεί να εντοπίσετε συγκεκριμένα βιβλία.

Στις πρώτες ώρες του playthrough μας το σύστημα του character progression μας άφησε θετικές εντυπώσεις, εντούτοις στην πορεία διαπιστώσαμε ότι τρία εκ των επτά skills είναι πρακτικά άχρηστα. Πρόκειται για τα eloquence, psychology και strength. Στην περίπτωση που κάποιος παίκτης ξοδέψει τα CP του σε αυτά τα skills θα διαπιστώσει ότι η χρησιμότητά τους είναι μηδαμινή. Θεωρητικά θα έπρεπε να υπήρχαν eloquence, psychology ή strength checks στην πλειοψηφία των διαλόγων, όπως είδαμε πρόσφατα στο The Council της Big Bad Wolf.

Οι αποφάσεις που θα πάρετε σε κρίσιμα σημεία της ιστορίες, αλλά και οι επιλογές σας στους διαλόγους καθορίζουν το ποιο από τα τέσσερα φινάλε θα παρακολουθήσετε. Είναι εφικτό να ξεκλειδώσετε μέχρι και τρία εναλλακτικά φινάλε στο πρώτο σας playthrough, ωστόσο θα χρειαστούν δύο τουλάχιστον playthroughs για να δείτε όλες τις πιθανές εκδοχές. Ένα βασικό κριτήριο για το ποιο φινάλε θα δείτε είναι και το sanity σας. Όσο βαδίζετε προς την παράνοια είστε πιο “ευαίσθητοι” στα ερεθίσματα του Cthulhu mythos, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να υποστείτε και τις παρενέργειες. Λόγου χάρη, αν έχετε χαμηλό sanity και κρυφτείτε σε μια ντουλάπα θα πάθετε αμέσως κλειστοφοβία.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Καλώς ή κακώς, οι φορές που θα χρειαστεί να κρυφτείτε ή να εφαρμόσετε stealth τακτικές είναι πρακτικά ελάχιστες. Προσωπικά έχω ακόμη εφιάλτες από το Call of Cthulhu: Dark Corners of the Earth, το Alien: Isolation και τα δύο πρώτα DLC του The Evil Within, οπότε ο παραγκωνισμός των stealth στοιχείων όχι μόνο δεν με στεναχώρησε, αλλά τουναντίον με χαροποίησε. Στις ελάχιστες ωστόσο περιπτώσεις που χρειάστηκε να αποφύγουμε από ένα αποκρουστικό πλάσμα, νιώσαμε την καρδιά μας να χτυπά πιο γρήγορα και μια… παγωμάρα στη ραχοκοκαλιά μας.

Ως επί τω πλείστον πάντως το gameplay του Call of Cthulhu είναι πιο κοντά στα δεδομένα της σειράς Sherlock Holmes. Όσοι περιμένατε λοιπόν ένα καθαρόαιμο first-person survival horror μάλλον θα απογοητευτείτε. Οι ομοιότητες με τη σειρά Sherlock Holmes μας βάζουν σε κάποιες υποψίες για το αν η Cyanide “πάτησε” πάνω στο αρχικό development της Frogwares, αλλά από την στιγμή που δεν είμαστε 100% σίγουροι δεν μπορούμε να εκφέρουμε άποψη.

Είναι σίγουρο πάντως ότι χρειάζονταν λίγο παραπάνω polish στα γραφικά, καθώς συναντάμε τις γνωστές “παθογένειες” των δημιουργιών της Cyanide, κοινώς μετριότατα facial animations, χαμηλής ανάλυσης texture filtering και σποραδικές πτώσεις του frame rate. Ατέλειες παρατηρούνται και στο lip sync, αν και η Cyanide έχει κάνει άλματα προόδου σε σχέση με τα παλιότερα games της, όπως το Of Orcs and Men, το Styx και το Game of Thrones. Οι ερμηνείες των voice actors πάντως είναι αψεγάδιαστες, ενώ το soundtrack είναι απόλυτα επιβλητικό και προσφέρει την καλύτερη δυνατή μουσική υπόκρουση.

To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για Xbox One, η οποία μας παραχωρήθηκε από την IGE.

IGN Greece

Πηγή: IGN Greece

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ